manyulita, España
Mis poemas
Sábado, Octubre 16, 2021 - 02:17
Perdoádeme
Perdoádemepor non ter unha coraza de ferro,perdoádeme taménpor non ter ás pra volar ao ceoporque o sol derrite a escasa cera q m queda.Mamá, perdóame,por abrazarte só cando m abraza a escuridade.Pídovos perdón de corazónpor perder as miñas batallase rendirme nas nosas,perdoade os meus pecados contra a miña alma,da que xa so quedan anacos de cristal.Sei que non o merezoou creo non merecelopero perdoademe a min,
Martes, Octubre 6, 2020 - 03:20
Anxiño
as miñas ás perden plumas.noto como, pouquiño a pouco,descendo do ceo q tanto amabae dígolle adeus ao meu rei.ai, diosito queridiño,ti q tanto m coidaras,por q permites q m arranquen a liberdade,cómo m deixas caer ao inferno.non vos creades as lendas,o averno é fríocheo dunha nova dor,pintado doutras coresq profundizan ate os teus ósos.estou soa, o halo é o único q m cubre a pele as bágoas tentan vestirme cada día,
Martes, Octubre 6, 2020 - 03:17
Azucenas
viño correndo tras d min,cun ramo d azucenas nunha mane mil excusas na outra.dixome q non existía sen elni el sen miq éramos partes do noso todo.Collin as flores ignorando a outra man,o perfume era melancólico e doce,un olor q pensei deixara atrás.abrazoume tan forte q fiqueidurmida nos seus brazos,como tantas outras veces,e volveu ao meu interior, onde sempreestivo.a mesma sensación d toda a vida,
Martes, Octubre 6, 2020 - 03:16
A mar
estando na beirapreguntéille á marónde quedara o vento.a mar ficou mirando ao ceo,con ollos tristes d cal e d sal,chorando por un amor pasado.xa non tiña as fortes olasq asustaban ás nenascando brincaban da man da inocencia,tampouco mantiña a sua corq incitaba a miralaou a soñar enriba da inmensidadenin o seu perfumeq perduraba por xornadas enteirasno máis fondo do corazón.